na początku był żuraw
stworzony jako alfa
zadrwił ze swojej
niezdrowej pozycji 
niby to wizja rzeźbiarza  
wywyższony dla awangardy
świadom morału twórcy
wychował młode 
morze udało lustro
odbijając żurawie
ponętnie piękne 

jak dorosnę zostanę Indianką
poproszę ojca żeby kupił mi nowe buty
zmniejszę rozmiar noszonej sukienki
nie dam się nikomu wymyślić
stworzę sama-siebie 
poczuję pod stopą drogę wśród polany
będę wiatrem na niebie
zaletę spójnością myśli
alabastrowy wianek
wykorzystam lekkość dmuchawca
moment pomiędzy podmuchami 
poproszę stare zegary
aby poszły na skróty
nie mogą się przecież dowiedzieć
że wyłamałam wskazówki