zlotemysli

Ania Gąsior ZŁOTE MYŚLI

Polecamy zestaw złotych myśli, aforyzmów i cytatów...
oczywiście: o książkach! (i bibliotece...)

Czytanie wzbogaca psychikę człowieka, bo sprzyja rozwojowi uczuć i empatii oraz kształtuje wrażliwość. Wpływa pozytywnie na kompetencje językowe, bo wzbogaca słownictwo. Pomaga oswoić się z językiem ojczystym, kulturą narodową, poszerza horyzonty, zachęca do refleksji i kreatywności. Czytanie jest swoistym kluczem do wiedzy, który zapewnia człowiekowi sukces. (...)

Czytanie zaspokaja potrzeby estetyczne, wzorów zachowań, utożsamiania się z bohaterem, kompensacji, rozrywki, akceptacji społecznej. Czytamy po to, by poprzez pryzmat cudzego doświadczenia lepiej rozumieć siebie i lepiej rozumieć świat. (...)

Książki bez wątpienia posiadają wielką siłę. Wpływają na myślenie, wyobraźnię i przeżycia estetyczne.

Monika Stachowiak, Ewelina Telicka: Czytelnik - wymierający gatunek? "Polonistyka" 2009 nr 10, s. 50- 52.

Życie jest czytaniem. Przez wiele lat przeczuwałem, że czytając książki dociekam tajemnicy ludzkiej egzystencji...

Polak, który czyta, jest niezniszczalny. Mogą mu potłuc okulary, ale nadal trzyma w ręku swoją lekturę. Mogą mu ją nawet spalić, a on będzie nadal śledził jej tekst.

Z każdym kolejnym tytułem odbywałem jak gdyby nową podróż do Indii, przypominając sobie miejsca, w których byłem i odkrywając coraz to nowe głębie i strony, w których byłem, i odkrywając coraz to nowe głębie i strony, coraz to inny sens rzeczy, które zdawało mi się wcześniej, że już znam. Tym razem były to podróże znacznie bardziej wielowymiarowe niż ta pierwotnie odbyta. A jednocześnie odkryłem, że wyprawy takie można przedłużać, powtarzać, zwielokrotniać przez lektury książek, studiowanie map, oglądanie obrazów i fotografii. Co więcej - mają one pewną przewagę nad tą w rzeczywistości i relanie odbywaną, a mianowicie - w takiej podróży ikonograficznej można się w jakimś punkcie zatrzymać, spokojnie popatrzeć, cofnąć do obrazu poprzedniego itd., na co często w podróży prawdziwej nie ma czasu ani możliwości.

Dzieci, które czytają (nawet komiksy!), lepiej się uczą, myślą pozytywnie, a ponieważ poziom wykształcenia wiąże się z sukcesem i zadowoleniem z życia, można przypuszczać, że są szczęśliwsze.

Kochajmy książki, które są duszą szkół.
Martwe są bowiem szkoły, których nie ożywają książki.

Telewizja to tylko zastępcza rozrywka dla mózgu, kto nie czyta, ten właściwie nie potrzebuje już głowy, nie mówiąc oczywiście o wyobraźni i fantazji.

Kiedy przeczytam nową książkę, to tak jakbym znalazł nowego przyjaciela, a gdy przeczytam książkę, którą już czytałem to tak jakbym spotkał się ze starym przyjacielem.

Czytanie dobrych książek jest niczym rozmowa z najwspanialszymi ludźmi minionych czasów.

Książka - to dla wielu milionów czytelników dowiedzenie się prawdy o sobie, znalezienie wyrazu dla własnych tęsknot, pragnień, ideałów.

Nic nie może zastąpić lektury. Tekst czytany wzbudza inne obrazy u każdego czytelnika. Lektura pozwala człowiekowi kreować swój wewnętrzny świat i zbudować niepowtarzalną tożsamość.

Człowiek jest jak powieść - do ostatniej stroniczki nie wiesz, jak się skończy.

Literatura nie przegra walki z multimediami, bo pomaga uruchomić wyobraźnię, którą jesteśmy w stanie częściowo leczyć własne bóle - także, a nawet zwłaszcza, na poziomie czytelniczym.

Popatrzcie na swoją bibliotekę szkolną nie przez pryzmat wydatków, ale jak na inwestycję. Jej koszty są duże: książki, technologie, zatrudnienie fachowej kadry sporo kosztują, ale te pieniądze wrócą do waszych uczniów.

Naród, który mało czyta, mało wie. Naród, który mało wie, podejmuje złe decyzje - w domu, na rynku, w sądzie, przy urnach wyborczych

Nieudana książka to taka, która pozostawia czytelnika niczym nietkniętym, w niczym nie zadraśniętym.

Pełny sens pewnych książek może się nam odsłonić dopiero znacznie później, po śmierci ich autorów.

Książki współczesne przeważnie wyglądają tak, jakby napisano je w ciągu jednego dnia przy pomocy książek przeczytanych dnia poprzedniego.

Nie ma książki tak złej - rzekł bakałarz - która by nie zawierała czegoś dobrego.

Stworzyć księgozbiór to uprawiać w cichy i skromny sposób sztukę krytyki.

Książka jest paszportem do świata, paszport ten pozwala przekraczać granice czasu i przestrzeni, przynosi człowiekowi radość i przyczynia się do jego rozwoju. Dla czytelnika książka może być wiernym towarzyszem życiowym, inspiratorem marzeń albo źródłem mądrości. Czytelnik jest obdarzony wolnością wyboru tematu, jak i wyznaczania celu swej lektury, dzięki temu książka staje się środkiem uprzywilejowanego komunikowania się z innymi ludźmi.

Próżna ufność w marmurze,
próżna i w żelezie,
to trwa do skonu świata,
co na papier wlezie.

Kto książki złośliwie mi kradnie lub psuje
Niech diabeł go porwie i srodze katuje
Kto książki smaruje i skazy w nich czyni
Ten ryj miasto gęby niech ma na kształt świni

Kto karty zagina czy latem, czy wiosną
Niech uszy mu długie jak osłu urosną
Kto książki mi łamie i karty wydziera
Ten śmiercią najsroższą niech prędko umiera...

Biblioteka to nie tylko zbiór książek, to także centrum życia, podstawowe ogniwo społeczeństwa. Biblioteka zawsze stanowiła jądro cywilizacji. To była przestrzeń, która formowała całą resztę- tradycję i pamięć, rozum i postęp.

Pracownicy Biblioteki Raczyńskich
i członkowie Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich

Biblioteka jest instytucją, która samym swoim istnieniem świadczy o rozwoju kultury. Jest wymownym znakiem jedności kolejnych pokoleń, które z różnorodności czasów i kwestii tworzą wspólne patrynomium kultury i nauki. Biblioteka jest więc szczególną świątynią twórczego ducha ludzkiego, który odzwierciedla owo Boże natchnienie, które towarzyszyło dziełu stworzenia świata i człowieka.

Jeśli reguł moralności nie nosisz w sercu, nie znajdziesz ich w książkach.

Książka pełna wiedzy jest mniej warta, niż jedno słowo, które potrafi rozweselić.

Książki o książkach, napisane na podstawie czytania książek o książkach, zajmują nam tyle czasu, że przestajemy czytać klasyków.

Twoja książka jest dobra i oryginalna z tym, że te części, które są dobre, nie są oryginalne, a te, które są oryginalne, nie są dobre.

Z książkami jest tak, jak z ludźmi: bardzo niewielu ma dla nas ogromne znaczenie. Reszta po prostu ginie w tłumie.

Najmniejsza książeczka nasuwająca piękne myśli i szlachetne uczucia, więcej jest warta od wszystkich zakurzonych ksiąg mądrości i traktatów naukowych.

Czytanie jest jak dotąd, najpotężniejszym mechanizmem rozwoju człowieka i jego cywilizacji, nauki i kultury.

Książki, to są najlepsi Twoi przyjaciele. Nie wyśmieją, nie zdradzą, a nauczą wiele.

Jeśli sądzisz, że w dobie komputerów sztuka czytania zanikła (...), to niezawodny znak, że jesteś Mugolem!

Książka to mędrzec łagodny i pełen słodyczy, który puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem.

Książka to nierozdzielny towarzysz, przyjaciel bez interesu, domownik bez naprzykrzenia.

Im bardziej spoufalamy się z dobrymi książkami, tym mniejszy staje się krąg ludzi, których towarzystwo nas satysfakcjonuje.

Nieudana książka, to taka, która pozostawia czytelnika niczym nietkniętym, w niczym nie zadraśniętym.

Książka jest utrwaleniem i umiejscowieniem w czasie płynnej treści przeżyć, czytanie to czynność odwrotna, powrót do gorącego wnętrza poprzez powierzchnię znaczeń i obrazów.

Książka jest lustrem; gdy zajrzy do niej małpa, nie odzwierciedla ona apostoła.

Nie ma książek moralnych lub niemoralnych. Są książki napisane dobrze lub źle.

Przyzwyczaić się do czytania książek, to zbudować sobie schron przed większością przykrości życia codziennego.

Pisarz nigdy nie powinien tak wyczerpać przedmiotu, aby czytelnikowi nie pozostało nic do myślenia.

Wielu prawdziwym książkom powodzi się jak złotym kulom w Irlandii- służą długie lata za odważniki.

Nie zawsze jest winą książki, że uderzywszy się nią w głowę usłyszysz czytelniku, dźwięk pusty.

Książka jest prawdziwym symbolem pokoju, bardziej niż jakikolwiek z tych, który upragnionemu ideałowi towarzyszy w wyobraźni ludzkiej.

Nie ma tak złej książki, żeby w jakimś stopniu nie przyniosła korzyści.

Książki oddane na makulaturę dowodzą, że cierpliwość papieru ma swoje granice.

Już dosyć prawdziwie pięknych napisano książek, teraz czas je w czyn zamienić i czynem iść tak daleko- tak daleko- aż się życie z książką zrówna, świat z myślą dzisiejszą.

Pisarz stwarza wizję życia. Czytelnik może ją przyjąć lub odrzucić, pokochać lub znienawidzieć. Jedna obojętność niesie książce śmierć.

Książko, najwierniejszy towarzyszu w podróży życia, milczący w nieszczęściu, gadatliwy w radości,- mówiący tylko wtedy, gdy się słuchać pragnie- jesteś jednym z najcenniejszych darów, jakie nam zesłali bogowie na nasz padół!

Czytanie to jest odnajdywanie własnych bogactw i własnych możliwości przy pomocy cudzych słów.

Są książki piękne jak kwiaty i są książki pełne dojrzałości jak owoce. Są książki, które wzruszają, i są książki, które wstrząsnęły światem, te największe.

Jakie książki czytać?... Każdy inne, każdy takie, jakie odpowiadają jego temperamentowi, jakie go mobilizują.

Każda książka, jak głos podany przez radio, dociera tylko do tych, którzy mają tę samą długość fali.

Z książkami jest jak z kobietami: nadmierny szacunek im szkodzi, muszą być używane, dotykane, rozcinane.

Książka to młot, którym można wykuć wszystko, którym można stworzyć lepsze warunki bytu, nowe życie. Nieodzowną bronią jest książka w walce o duszę człowieka idącego w przyszłość.

Nie każda książka jest "zapięta na ostatni guzik"- ale to nie znaczy, by przyszywać go w nieodpowiednim miejscu.

Kto czyta żyje wielokrotnie. Kto zaś z książkami obcować nie chce; na jeden żywot jest skazany.

Książka i wino
Czyż może się Turkowi wino wydać smaczne
Który przez uprzedzenie śmieszne i dziwaczne
Nigdy go nie kosztował?
-więc rzecz oczywista
Że kto książek nie czyta,
Nic z nich nie korzysta.

Czytanie rozwija rozum młodzieży, odmładza charakter starca, uszlachetnia w chwilach pomyślności, daje pomoc i pocieszenie w przeciwnościach.

Sztuka czytania jest niby nowym zmysłem, nieskończenie głębszym i rozleglejszym od wzroku.

Gdy ktoś czyta, zawsze albo się czegoś nauczy, albo zapomni o tym co mu dolega, albo zaśnie- w każdym razie- wygra.

Książka i możność czytania to jedno z największych cudów ludzkiej cywilizacji.

Dom, w którym jest książka, jest przybytkiem słońca. A dom, w którym jej nie ma, to mroczny kryminał.

Książki, to są najlepsi Twoi przyjaciele. Nie wyśmieją, nie zdradzą, a nauczą wiele.

Książki nigdy nie bywają w złym humorze, odpowiadają natychmiast na każde pytanie.

Książka to mędrzec łagodny i pełen słodyczy, który puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem.

Gorąco polecamy bardzo ciekawy artykuł z czasopisma Wprost z 20 kwietnia 2003 nr 16:

Nieprawdziwa jest teza, że komputery i Internet zastępują książki i gazety. Internauci i użytkownicy komputerów są bowiem najaktywniejszymi czytelnikami na rynku książek i gazet. Nie czytamy głównie z lenistwa i braku takich nawyków. Na świecie nie ma mowy o końcu ery Gutenberga: sprzedaje się obecnie dwa razy więcej słowa drukowanego niż dwadzieścia lat temu, gdy komputery podbijały świat.

Najwięcej czyta się na Górnym Śląsku, bo to region najbardziej zurbanizowany. Tam tradycje czytelnictwa sięgają - podobnie jak w Niemczech czy Czechach - XIX wieku.

Mitem jest przekonanie, że społeczeństwo nie czyta, bo biednieje. Jest odwrotnie: biednieje, bo nie czyta.

Według brytyjskich danych, intelektualny i emocjonalny rozwój dzieci, którym się czyta od najmłodszych lat, jest o 30 proc. szybszy od tego wśród ich nie czytających rówieśników. - Jeśli ktoś do 15. roku życia nie nabierze nawyku czytania, później ma problemy nawet ze zrozumieniem instrukcji obsługi odkurzacza. Człowiek nieczytający to przeważnie osoba aspołeczna. Nie ma demokracji tam, gdzie panuje analfabetyzm - podkreśla Andrzej Nowakowski. W krajach Unii Europejskiej czytelnictwo jest także uważane za niezbędny warunek rozwoju gospodarczego.

Złośliwi twierdzą, że niski poziom czytelnictwa, szczególnie polskiej literatury współczesnej, to wina części krytyków. Kreują oni na zjawiska literackie dzieła skończonych grafomanów, co tylko zraża oszukanych czytelników.

Profesorowi Henrykowi Markiewiczowi i jego bibliotece z serdeczną dedykacją

Nie ma z nich, poza zawodowymi sytuacjami, większego pożytku. Zajmują bardzo dużo miejsca w ciągle za małych mieszkaniach, osiada na nich niewidzialny zrazu, a potem niestety niezniszczalny kurz. W dawnych i raczej niebajkowych czasach zdobycie ich wymagało ciągłych i konsekwentnych zabiegów, dlatego przyjaźnie, najczęściej zresztą szczere, z księgarzami były czymś zupełnie naturalnym. Wtedy, trzydzieści (i więcej) lat temu pozwalały wyobraźnią przekraczać granice, pilnie strzeżone przez ludzi, psy i wymyślne urządzenia, za które konstruktorzy otrzymywali nagrody bohatera pracy socjalistycznej. Teraz jest ich zdecydowanie za dużo, brakuje wykształconych ludzi, by wykupić i przeczytać chociaż część niewielkich już nakładów. Książki, moja miłość i życiowe przekleństwo.
Udało mi się przeżyć większą część życia unikając uzależnienia się od polityki, papierosów i alkoholu. Wobec książek pozostałem bezbronny. Mają nade mną władzę absolutną. Na szczęście o tym nie wiedzą, chociaż ich chytre uśmieszki, które dostrzegam na okładkach, wskazują na pełną świadomość panowania nad kolejną podporządkowaną im istotą. Czasami zdenerwowany ich panoszeniem się w moim życiu przystępuję do radykalnej przebudowy prywatnej przestrzeni, kierowany pragnieniem wprowadzenia do niej więcej światła. Słonecznego, a nie intelektualnego. Wyczuwają moją złość i chowają się po kątach. Starają się być niewidzialne - nawet wielkie encyklopedie w twardych okładkach udają bez powodzenia książki kieszonkowe. Wzruszają mnie wówczas swoją udawaną niewinnością i podejmuję decyzję, że uporządkuję bibliotekę przy najbliższej nadarzającej się okazji. Oddychają wtedy z ulgą, wzbudzając straszliwe tumany kurzu. Wiedzą już, że są niezniszczalne.
Jestem książkowym maniakiem i nigdy tego nie ukrywałem. Ale wiem też, że należę do wielkiej, chociaż ciągle zmniejszającej się wspólnoty i z niektórymi prawdziwymi szaleńcami nie mogę się porównywać. Poznać ich łatwo nawet na ulicy po szalonych oczach i niedbałym stroju. Taki nie doje, nie dośpi, dziecku zabawki nie kupi pod choinkę, ale pieniądze na kolejną książkę chowa w bucie, na wypadek, gdyby głodująca rodzina próbowała przetrząsać kieszenie w poszukiwaniu drobnych na pyszną zupkę Knorra. Opisany tak grubą kreską książkowy maniak jest wielkim marzeniem wydawców, którzy nie są w stanie pojąć, że to zmieniający się system społecznych wartości uczynił z tryskających życiem księgarń kontemplacyjne pustelnie. Czasami więcej w nich pracowników niż osób zainteresowanych kupnem nowego tytułu.
Cóż takiego jest w książkach, że trudno jest bez nich żyć ? Odpowiedź jest tak prosta, że aż wstydzę się ją wypowiedzieć. Tysiącami, a nawet milionami (przy bardzo dużych bibliotekach domowych) stron chronią nas przed nierozumnością i chaosem świata. Zapewniają poczucie bezpieczeństwa w sytuacjach, kiedy nie radzimy sobie z problemami atakującymi podstępnie i najczęściej w nocy. Raczej rzadko odwołujemy się do argumentu, że zawiera się w nich część uogólnionej mądrości świata. Być może ważniejsza jest ich fizyczna obecność obok nas, wyrażająca się w możliwości dotknięcia aksamitnej (współczesnej) bądź szorstkiej (socjalistycznej) okładki. Każda z nich ma swoją własną historię, chciałoby się nawet rzec swoją własną biografię. Rekonstruując je przyglądamy się własnemu życiu, przypominamy sobie najważniejsze jego fragmenty. Dziwimy się, że tak szybko minęło. A wreszcie, w ostatnim błysku świadomości wiemy, że one nas przeżyją.
Delikatny papier okazuje się jednak trwalszy od ludzkiego ciała.

Andrzej Rostocki pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego, autor - od 1992 r. - list bestsellerów polskiego rynku książki. Członek redakcji "Ex Librisu", współpracownik "Notesu Wydawniczego" i "Rzeczy o Książkach" - dodatku do "Rzeczpospolitej". Nominowany do Ikara '96 w kategorii informacyjno-publicystycznej.